Εξίσωση – Μίλτος Γήτας

 

Η Ποίηση είναι η πιο απλή και συνάμα σύνθετη εξίσωση λέξεων και ανθρώπων. Απλή, γιατί διαβάζεται ως μια βιαστική συνήθεια του πόνου μας να μη θυμάται πότε και από ποιον γεννήθηκε, και σύνθετη επειδή οι λέξεις σε ποιητικό πλαίσιο γίνονται με περισσότερη ανθρωπιά από εμάς άνθρωποι, αλλά και την ίδια στιγμή αποκτούν και πιο ακατέργαστα συναισθήματα. Άρα, άνθρωποι συν λέξεις με αυξημένο δείκτη ανθρωπιάς και εντελώς ανεπεξέργαστων αντιδράσεων απέναντι σε κάθε ερέθισμα –είτε προέρχεται από μέσα τους είτε όχι–, ίσον ο κόσμος στο γυμνό του απαρέμφατο.

Η πένα του κύριου Μίλτου Γήτα ενώνει την ευφυΐα των συναισθημάτων της μαθηματικής γλώσσας με το συναίσθημα της ευφυΐας των βιωμάτων της ποίησης, και στα είκοσι έξι ποιήματα της συλλογής «Εξίσωση», από τις εκδόσεις Πνοή, δημιουργεί μια γλώσσα που ο πυρήνας της αποτελείται από την αναπόφευκτη έλξη της ζωής προς τον θάνατο, και το αντίστροφο φυσικά.

Πιο συγκεκριμένα. Στο ομότιτλο με την συλλογή ποίημα [σελ. 9-10], οι δύο συμπερασματικοί στίχοι «Στα καλντερίμια συννεφιασμένου παραδείσου μοιράζει κόγχες ο φόβος. Γίνεται αιώνιος» και «Στα σοκάκια της αποστεωμένης ανάμνησής μου μοιράζει σφεντόνες η αμφιβολία. Γίνεται διχασμός» χύνονται σαν ποταμοί στη θάλασσα της σχεδόν αρτιότατης, από κάθε άποψη, φράσης «πλάθω το σώμα του μοιραίου από πηλό». Επομένως, όσο αιώνια είναι η ιδέα του παραδείσου –κι ας είναι λιγότερο εξιδανικευμένος–, τόσο διαρκής θα είναι κι ο φόβος μήπως κάποτε μας δοθεί. Και από την άλλη, όσο κάποιες αναμνήσεις αυτοδιχάζονται και υπαγορεύουν στην αμφιβολία της ίδιας τους της ύπαρξης να τις καταδιώκει μέχρι να εξαφανιστούν, τόσο αυτές θα μάχονται για να θυμούνται και να θυμίζουν· είναι δηλαδή ένα σαδομαζοχιστικό παιχνίδι μες στο αυταρχικό καθεστώς της μνήμης. Και τελικά το αναπόφευκτο γίνεται από τα ίδια υλικά που γίναμε και εμείς, και συνεπώς δεν μπορείς να το ξεχωρίσεις από κάποιον που αγαπάς ή μισείς, ή και τα δύο μαζί.

Το γυάλινο της ζωής μπορεί να προσποιηθεί και να αντικαταστήσει τη ζεστή ανάσα της ανάγκης που σκάει πάνω του και το θαμπώνει· μιας ύψιστης ανάγκης να δει μονάχα ο ένας τον άλλον. Κι αυτό φαίνεται στον στίχο «Μέσα από τον καθρέφτη σου θα ξεπηδώ μεταμφιεσμένος ζωή» [σελ. 12, ποίημα «ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ»].

Στα ποιήματα «ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΝΥΧΤΑ» [σελ. 13-14] και «ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ» [σελ. 15] υμνούνται με βάση την εμπειρία των λέξεων η έσω, κρυφή μας ζωή που φανερώνεται μονάχα γρατζούνισμα κάποιες φορές στην ψυχή μας, καθώς και η Καζαντζακική προσπάθεια συμφιλίωσης του χάους με την τάξη· που στην πραγματικότητα ο μόνος διαχωρισμός ανάμεσά τους είμαστε εμείς.

Μία οξύτατη επαναστατική πρόθεση απέναντι στο κυνήγι της ευτυχίας, που γίνεται μόνο και μόνο για νιώθουμε ευτυχισμένοι, σε συνεπαίρνει στο ποίημα «ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ» [σελ. 19], κι ειδικότερα στους αξιολογότατους και πολύ αληθινά διατυπωμένους στίχους «Συνώνυμο της αυταπάρνησης ο θάνατος στριμωγμένος κι αυτός με τα υστερόγραφα στους τελευταίους στίχους των ποιημάτων μου».

Το σημαντικότερο επίτευγμα του ποιητή είναι ότι μας περνάει σαν κάτι που το χρειαζόμαστε άμεσα τα βιώματα των λέξεων.

Το εν λόγω βιβλίο είναι μια πολύ όμορφη και ενθαρρυντική στιγμή της ποίησης.

Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο, κύριε Μίλτο Γήτα.

Περίληψη: Εξίσωση στα μαθηματικά ονομάζεται κάθε ισότητα που συνδέει γνωστές ποσότητες με άγνωστες, τις οποίες θέλουμε να προσδιορίσουμε. Η εξίσωση λοιπόν είναι μια μαθηματική δήλωση που βεβαιώνει την ισότητα των δύο εκφράσεων.

Στη νέα ποιητική συλλογή του Μίλτου Γήτα με τον τίτλο «Εξίσωση», η ζωή, ο θάνατος κι ο χρόνος ως γνωστά δεδομένα συνδυάζονται με άγνωστα όπως το απροσδόκητο, το ανέφικτο και το συναίσθημα προσπαθώντας με εξομολογητική τάση να φθάσει στην πολυπόθητη κάθαρση και να κλείσει ανοιχτούς λογαριασμούς του παρελθόντος. Μέσα σε αυτά τα νέα του ποιήματα θεωρώντας ως δείγμα θάρρους την παραδοχή βρίσκει την δύναμη να αντικρύσει κατάματα την αλήθεια και την πραγματικότητα και να πορευθεί το μονοπάτι της ζωής!

Στοιχεία βιβλίου

Τίτλος: Εξίσωση

Συγγραφέας: Μίλτος Γήτας

Εκδόσεις: Πνοή

Σελίδες: 54

ISBN: 978 618 5520 07 6

Ημ. Έκδοσης: 12/2020