ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ''Κάθε του φεγγαριού ''

Κι όλο γράφω και κανείς δεν είναι εδώ
Η πόλη κοιμάται μέσα στα έξοδα της /
Ενώ κάμποσοι φωτογράφοι αυτοκτονούν
στο κουραστικό δειλινό

Στην επόμενη στροφή 
μια αφίσα σαν φόνισσα /
ένα παλιό εργοστάσιο 
στον κεντρικό δρόμο 
Και
κάθε του φεγγαριού να γιορτάζουν
οι αμαρτίες μου/
Να καίγονται σε πολλές 
ίδιες φωτιές

Παλιοί οφειλέτες να φτιάχνουν 
κύκλους 
Να με σπρώχνουν σαν 
επαναστάτη 
με πικρό το στόμα 
και ν' απομακρύνονται.

Δ. Δημητριάδης