Ρόμπερτ Μπερνς (1759-1796)

Είν' η αγάπη μου σαν ένα πορφυρένιο ρόδο

Που μόλις ξεπετάχτηκε τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού:

Είν' η αγάπη μου σαν τη μελωδία

Που παίζεται γλυκά σ' ένα ρυθμό αρμονικού συντονισμού.

Τόσ' όμορφη είσαι εσύ, γλυκειά μου αγαπημένη,

Τόσο βαθειά εγώ σε αγαπώ:

Κι ακόμα θε' να σ' αγαπώ, ακριβή μου,

Μέχρι να λείψει το θαλασσινό νερό.

Μέχρι που ολότελα οι θάλασσες στερέψουν, ακριβή μου,

Κι οι βράχοι λιώσουν με του ήλιου το λαμπρό το φως:

Κι εγώ θα σ' αγαπώ ακόμα, ακριβή μου,

Ενώ κινούμενη άμμος θα' ναι της ζωή μου η οδός

Να 'σαι καλά μοναδική μου αγαπημένη

Ένα αντίο προσωρινά!

Και θα ξανάρθω, ακριβή μου αγαπημένη.

Έστω κι αν βρίσκομαι δέκα χιλιάδες μίλια μακριά.

(Μτφ.: Χρίστος Γούδης)